ตลาดหมี Bear คืออะไร หมายความว่าอย่างไร ลักษณะตลาดหมี อธิบาย ยกตัวอย่าง

ที่มา ตลาดหมี Bear Market

ทำไมถึงเรียก bear market ว่า ตลาดหมี

การใช้ในอดีต

• • การอ้างอิงถึงตลาด “หมี” ย้อนกลับไปหลายศตวรรษ ในลอนดอนในศตวรรษที่ 18 นักเก็งกำไรในตลาดการเงินมักถูกเรียกว่า “หมี” แนวปฏิบัติของ “การขายหมี” เกี่ยวข้องกับการขายทรัพย์สินที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของโดยคาดว่าจะซื้อคืนในราคาที่ต่ำกว่าในอนาคต โดยพื้นฐานแล้ว ผู้ขายมี “ภาวะหมี” ในสินทรัพย์ โดยคาดว่าราคาจะลดลง นี่คือสิ่งที่เราเรียกว่า “การขายชอร์ต”
  • นักประวัติศาสตร์บางคนยังชี้ไปที่ “คนขายหนังหมี” ซึ่งเป็นพ่อค้าคนกลางในการค้าหนังหมีในตลาดลอนดอน คนงานเหล่านี้จะขายหนังหมีก่อนที่จะมีจริงๆ โดยคาดเดาว่าพวกเขาจะซื้อหนังจริงได้ในภายหลังในราคาที่ต่ำกว่า แนวคิดนี้คล้ายคลึงกับการขายชอร์ตในยุคปัจจุบันและเป็นรูปแบบหนึ่งของการเก็งกำไรราคาที่ลดลง

การใช้งานสมัยใหม่

• • คำว่า “ตลาดหมี” ในสำนวนการเงินสมัยใหม่โดยทั่วไปหมายถึงสภาวะตลาดที่ราคาหลักทรัพย์กำลังตกต่ำ และการมองโลกในแง่ร้ายอย่างกว้างขวางทำให้ทัศนคติเชิงลบสามารถดำรงอยู่ในตนเองได้ ตามอัตภาพ ดัชนีดังกล่าวถูกกำหนดโดยการลดลง 20% หรือมากกว่านั้นในดัชนีตลาดในวงกว้างจากระดับสูงสุดล่าสุด

• • คำว่า “ตลาดหมี” หรือ “Bear Market” ใช้เพื่ออธิบายสถานการณ์ในตลาดหลักทรัพย์ที่ราคาหุ้นหรือดัชนีตลาดมีแนวโน้มลดลง โดยทั่วไปจะถือว่าเป็นตลาดหมีเมื่อมีการลดลงของดัชนีตลาดหลักๆ อย่างน้อย 20% จากจุดสูงสุดในระยะเวลาที่เรียกว่า “bull market” หรือกระทิง

ตลาดหมีในประวัติศาสตร์ที่สำคัญ

1. 1. สภาวะเศรษฐกิจที่ยิ่งใหญ่ (1929-1932): ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงจากการพังของตลาดหลักทรัพย์วอลล์สตรีทในปี 1929 ดัชนี Dow Jones ลดลงถึง 90%
   2. วิกฤตน้ำมัน (1973-1974): ตลาดหมีนี้เกิดจากการเอ็มบาร์โก้น้ำมันของ OPEC ต่อสหรัฐและประเทศอื่น ๆ
   3. การระเบิดฟองสบู่ดอทคอม (2000-2002): ตลาดหมีนี้เกิดจากการล้มละลายของ “ฟองสบู่ดอทคอม” ที่ทำให้ดัชนี NASDAQ ลดลงถึง 78%
   4. วิกฤตการเงินโลก (2007-2009): เกิดจากวิกฤตการเงินในสหรัฐฯ และกระทบต่อตลาดทั่วโลก
   5. วิกฤติ COVID-19 (2020): ถึงแม้ว่าจะเป็นระยะเวลาสั้น แต่ตลาดหมีที่เกิดจาก COVID-19 มีความรุนแรงมาก

ระยะเวลายาวนาน

1. 1. ทัศนคติในแง่ร้าย: ความเชื่อมั่นหายไปเนื่องจากข่าวความล้มเหลวของธนาคารและการช่วยเหลือทางการเงินกลายเป็นหัวข้อข่าวรายวัน นักลงทุนเริ่มขายสินทรัพย์เสี่ยงออกไปจำนวนมาก
   2. ความผันผวนสูง: ตลาดหุ้นประสบกับระดับความผันผวนที่สูง ด้วยดัชนีเช่น S&P 500 ที่แสดงการเพิ่มขึ้นและลดลงอย่างเป็นประวัติการณ์ในช่วงเวลาที่สั้น
   3. ปริมาณการซื้อขายลดลง: ในขั้นต้น ปริมาณการซื้อขายเพิ่มขึ้นเมื่อนักลงทุนรีบขาย แต่เมื่อตลาดหมีเริ่มคงที่ ปริมาณการซื้อขายลดลง
   4. ตัวชี้วัดเศรษฐกิจลดลง: อัตราการว่างงานเพิ่มขึ้น การใช้จ่ายของผู้บริโภคตกต่ำ และบริษัทประกาศรายได้ที่ลดลง
   5. การรักษาทุน: นักลงทุนหันไปสู่สินทรัพย์ที่ปลอดภัยเช่นทองคำและพันธบัตรของรัฐบาล และหลีกเลี่ยงการลงทุนในหุ้นและสินทรัพย์ความเสี่ยงสูง
   6. การเปิดตัว IPO ลดลง: สภาพแวดล้อมของตลาดหมีไม่ส่งเสริมให้บริษัทใหม่เปิดตัวได้ การขยายธุรกิจของบริษัทก็ถูกระงับ
   7. เพิ่มการขายชอร์ต: เมื่อตลาดล่มสลาย ฟันด์เฮดจ์และนักลงทุนรายย่อยเอาตัวเองในตำแหน่งขายชอร์ตเพื่อทำกำไรจากแนวโน้มของตลาดที่ตกล
   8. วิกฤตการเงิน: ธนาคารเริ่มเลือกลูกค้าในการให้สินเชื่ออย่างเข้มงวด ทำให้ธุรกิจและผู้บริโภคมีความยากลำบากในการขอเงินกู้ ซึ่งทำให้ภาวะเศรษฐกิจยิ่งแย่ลง
   9. การแทรกแซงของรัฐบาลและธนาคารกลาง: ในการตอบสนอง รัฐบาลทั่วโลกได้เริ่มโปรแกรมช่วยเหลือและธนาคารกลางลดอัตราดอกเบี้ย สำหรับตัวอย่าง เฟดเดอรัลรีเซิร์ฟของสหรัฐอเมริกาได้เ introduce นโยบายการเงินที่ไม่ปกติ รวมถึง Quantitative Easing เพื่อพยายามเสถียรภาพเศรษฐกิจ
   10. ความแปรปรวนในผลการดำเนินงานของภาค: ภาคที่ไม่เป็นวัฏจักรเช่น สาธารณูปโภคและการดูแลสุขภาพทำได้ดีกว่าภาคที่เป็นวัฏจักรมาก เช่น การก่อสร้างและการเงิน
   11. ระยะเวลายาว: ผลของตลาดหมีนี้รู้สึกถึงหลายปี ด้วยบางดัชนีที่ไม่ได้กลับสู่ระดับก่อนวิกฤตจนถึงเกือบสิ้นทศวรรษ